Vanochtend zat ik te ontbijten met onze zoon. Hij zit sinds een aantal weken op de middelbareschool. Hij ontbijt met havermout, zijn keuze, ik hou meer van een beschuitje kaas en een sinasappel. Hij vindt het fijn als ik bij hem aan tafel zit, ik zit graag bij hem aan tafel. We praten meestal weinig, zo ook vanochtend. De havermout lijkt hem goed te smaken tot het moment dat hij zijn lepel neerlegt en zegt “Hè nou krijg ik mijn eten niet meer naar binnen.”
Angst: een gevoel vanuit je denken
Wat blijkt? Hij is bang om te laat te komen. Hij heeft nog tijd zat, maar de angst zit er in. In een klap staat zijn hele lijf op de vecht stand. Het bloed wordt weggeleid van zijn spijsvertering naar zijn spieren en hersenen. Zijn maag knijpt zich samen, geeft duidelijk door: nu even geen eten ik sta in de overleef-stand.
Maar ik voel toch dat ik bang ben?
Gevoel komt voort uit je denken en hoeft daarom niets met de realiteit te maken te hebben. Je kunt denken wat je wilt. Vervolgens schiet je hele lijf in de overleefstand en dat kun je prima voelen. Je buik is aangespannen, er past zelfs geen hap meer in, je spieren staan strak en je hoofd is kraakhelder. Een typische “fight” stand. En dat voel je ook. Je kunt heel goed voelen dat je bang bent. Op deze manier kun je jezelf zo gek krijgen als je maar wilt. Het enige wat je er voor nodig hebt is een wilde gedachte, bv “shit ik kom te laat”. En dan gaat de trein rijden. Je schrikt, je lijf gaat in de overleefstand en je kunt aan je hele lijf voelen dat je strak van de angst staat. Als je dan geen zekerheid hebt dat je bang bent, dan weet ik het ook niet meer . Toch?
Ik ben bang, en dan?
De essentie van het voelen zoals dat we in haptonomie doen is het contact maken met jezelf èn je omgeving. In gewone taal: Ga eens voelen hoe de stoel voelt waar je op zit. Is die warm of koud, hard of zacht? Dat is voelen. Die stoel kan je laten voelen of je kont, rug of benen hard of zacht zijn, gespannen of ontspannen. Als je dat doet dan ben je aan het voelen met je lijf, niet meer met je hoofd. En als je dat blijft voelen (hard/zacht ed) dan voel je daar ook rust in. Een ander mens kan daar ook helpend in zijn, dat gebruiken we in haptotherapie.
Haptotherapie
Vaak is een cliënt gespannen voor de eerste keer dat we gaan aanraken. Ik vind het ook altijd spannend om voor het eerst iemand aan te raken. Tegelijk heb ik het vertrouwen dat het goed komt, geleerd om mijn lijf te vertrouwen. Te voelen hoe ik sta of zit, dat geeft mij rust en vertrouwen waarmee ik de cliënt prima kan aanraken, waarmee ik ook benieuwd wordt naar die ander, de cliënt. De spanning helpt me om met respect de cliënt tegemoet te treden. En de cliënt? Als het hem of haar lukt om de temperatuur van mijn handen te voelen, dan weet ik dat het goed komt. Dan mag het lijf meedoen en kan de cliënt al heel gauw iets van rust in dat lijf voelen.
Mijn zoon, die heb ik lekker zijn eigen weg laten zoeken en is prima op school aangekomen. Ik weet dat hij dat goed doet. Hij heeft geen haptotherapeut nodig die hem zo nodig moet helpen, maar heeft veel meer aan een vader die op hem vertrouwd.
