Vandaag las ik een blog van Jo-Anne waarin ze een helder inkijkje geeft in de gedachten van iemand die piekert. Ze suggereert zelf een verleden te hebben met veel peikeren tot aan het bang zijn een ander iets aan te doen èn dat ze dit succesvol overwonnen heeft. In haar dagelijks leven van nu herkent ze de moeilijke momenten die in het verleden tot dit gedrag zouden leiden. Ze haalt het voorbeeld aan waarin ze iets onhandigs heeft gezegd:
Ik zit met mijn hoofd bij een gesprek dat ik vandaag voerde. Ik heb iets gezegd dat ik niet had willen zeggen. Dat ik anders had willen zeggen. Ik kan aan niets anders meer denken. Ik analyseer van alle kanten wat er gezegd en wat er niet gezegd is. Alsof ik een wiskundig raadsel op moet lossen, alleen heeft dit raadsel geen uitkomst.
Piekeren doe je in je eentje, in je hoofd
Zelf lukt het Jo-Anne niet om uit haar gedachtenspiraal te komen, ze gaat niet aan de taak die ze heeft voorgenomen: Paprika snijden voor het eten. Het mes associeert ze met agressieve gedachten van haar, van vroeger. En als ze niet uitkijkt dan gaat ze zo lang door met piekeren dat ze zich vervolgens gaat verwijten dat ze niet eens voor het eten kan zorgen. Dat levert dan gegarandeerd nog meer gepieker op. Nog meer kopzorgen.
Gelukkig heeft Jo-Anne een kat die haar komt redden. Ze heeft een ander die ze nabij kan laten komen, die haar lichaamelijkheid kan laten ervaren:
De redding: contact met de ander, contact met de rest van je lijf
Ik ben zo verstrengeld met mijn gedachten dat ik er niet los van kom. Ik sta hier al tien minuten op dezelfde manier, zonder iets te doen. Dit moet er hoogst merkwaardig uitzien. Gelukkig is alleen mijn kat getuige van mijn gedrag. Ze kijkt me aan en het is alsof ze denkt: wat máák jij het jezelf weer moeilijk… Intussen probeer ik mezelf ervan te overtuigen dat het niets is, dat het niet erg is hoe het gesprek gelopen is. Het lukt niet, mijn hoofd blijft zeuren en focussen op het negatieve. Ik geef mijn kat een aai over haar bol en ze strekt zich al spinnend uit.
De kat geeft Jo-Anne het perfecte voorbeeld van hoe zij met muizenissen in haar hoofd omgaat: spinnen en uitstrekken. Doordat Jo-Anne de kat dichtbij laat komen, contact maakt met haar kan ze het goede voorbeeld van het beestje goed volgen. Ineens voelt Jo-Anne haar eigen verkramping in haar lijf, gaat op haar eigen manier haar piekeren te lijf en is weer volledig op de rit. Met een dampende warme maaltijd als gevolg.
Meer weten?
De hele blog van Jo-Anne kun je hier vinden: Blog van Jo-Anne over piekeren
Als je zelf een keertje wilt ervaren hoe jij je piekeren te lijf kunt gaan nodig ik je uit om kostenlooskennis te maken met haptonomie/haptotherapie.