Mooie kop in de Volkskrant. Het land dat al jaren wereldwijd erkent het beste onderwijs heeft, Finland, scoort nog slechter op onordelijk en rumoerig.
Dan kan het haast niet anders zijn dan dat deze symptomen niet alleen symbool staan voor iets negatiefs. Voor het strijdtoneel waar de leerkracht dagelijks de slag uitvecht tegen complete anarchie in de klas en overspannenheid van hemzelf. Blijkbaar is er meer aan de hand.
Duwen helpt niet
Naast kinderhaptotherapeut ben ik ook vader van drie kinderen en vanuit die rol heb ik het afgelopen decennium op de basisschool kinderen geholpen met hun taken. Kinderen die dit volgens de docent nodig hebben. Vele soorten kinderen: Kinderen die erg goed in rekenen zijn, die ver hun klasgenootjes voorbij zijn. Kinderen die slecht in begrijpend lezen zijn. Kinderen die ADHD hebben en kinderen met dyslexie. Vanuit het besef dat ik niet pedagogisch onderlegd ben, noch (goed) bekend met de gebruikte methodieken begreep ik al snel dat ik daarmee niet veel toe te voegen heb. Het vak dat ik wel versta, haptotherapie, heeft me op alle mogelijke en onmogelijke manieren een ding heel duidelijk gemaakt. Je kunt iemand iets kan laten ervaren, eventueel uitleggen wat hij ervaren heeft en daarna nog een aantal keren laten ervaren. Maar de persoon zal zelf de keuze moeten maken om hier iets mee te willen of niet. Duwen helpt niet, het gaat om de eigen vrije keuze van het kind.
Het kind laten ervaren wat het doet, dan wordt het wijs
Als leesvader en rekenvader heb ik telkens het kind laten ervaren wat het doet. Is het met zijn aandacht er bij of niet? Is het moe van het harde werken het afgelopen half uur? Is het gister avond te laat naar bed gegaan en bakt het er dus vandaag niets van? Telkens zelf laten ervaren. En als het op is met de energie, dan vooral niet net doen alsof en doorgaan. Eerst samen met wat afleiding en gein proberen of er daarna nog meer in het vat zit en zo niet dan stoppen, iets anders gaan doen. Buiten spelen of overleggen met een vriendje. Niet blijven duwen. En de lesstof? Die laat ik me uitleggen door het kind. Daar hebben ze meestal geen problemen mee. Mochten ze er wel problemen mee hebben dan eens samen kijken naar hoe het dan wel zit. Het leuke is dat ieder kind dat ik een uurtje in de week “begeleid” heb, binnen één tot drie maanden mij niet meer nodig had. Het zelf door had wanneer het helder was en wanneer het even afleiding nodig had. Praten met een vriendje of zo.
De wanorde in de klas
En dan kom kom je vanzelf bij het door de Oeso beschreven, en niet begrepen, wanorde in de klas uit. Ja het is storend, die wanorde. en een glijdende schaal naar chaos. Maar tegelijk is het ook de noodzakelijke ruimte die een kind nodig heeft om even iets anders te doen, even met zijn vriendje te praten. Om als de boog weer ontspannen is, de geest weer helder, weer nieuwe stof tot zich kan nemen.
Dus ik begrijp het wel dat ook in het beste onderwijs systeem ter wereld een vorm van wanorde heerst. Wanorde die door de kinderen benoemd wordt, dus waar de kinderen zelf ook bereid zijn om mee te helpen deze niet te groot te laten worden. Mits op de juiste wijze aangesproken door de docent.
Kinderhaptotherapie, het kind zichzelf laten ontdekken
