Na acht jaar genoten te hebben van de gastvrijheid van OCA-Apeldoorn, alwaar ik mij praktijkruimte huurde, ga ik verhuizen. De noodzaak is daar: OCA-apeldoorn zelf gaat over naar een andere locatie welke niet geschikt is voor mij. Natuurlijk stress en ongemak: Ik moet in beweging komen en op korte termijn een nieuwe locatie vinden.
Veranderingen zijn zijn kansen om het beter te doen
Balen, waar haal je nu op korte termijn een goede nieuwe praktijkruimte vandaan? Internet afgestruind, weinig bijzonders. Maar na mijn eerste schrik en stress en zelfs boosheid (herkenbaar?) kwam er wat meer ruimte. Al jaren wilde ik in mijn eigen praktijk wat meer samenwerking, met een huisartsenpraktijk of andere therapeuten. In mijn werk als haptotherapeut bij ’s Heeren Loo ervaar ik al jaren hoe bezielend het kan werken om met andere disciplines naar een zelfde casus te kijken. Ik raak daar telkens weer geïnspireerd door.
Verandering van spijs doet eten
Na enkele adressen afgebeld te hebben kwam ik uit bij Centaurea. Het homeopatisch artsencentrum in Apeldoorn aan de Orderparkweg. Een prettige sfeer en verrassend open mensen. Mijn vooroordeel van artsen is toch altijd dat het mensen zijn die goed hun tijd moeten bewaken en dat op een koele zakelijke wijze kunnen. Dat blijkt dus anders te kunnen, fijn. De ruimte die ik daar huur is allicht anders dan mijn oude ruimte, vierkanter en kleiner. De bank die er staat is anders dan mijn eigen behandelbank. Ook hier merk ik dat ik een beetje vastgeroest ben. Ik heb nu mijn eerste dag er opzitten, de ruimte past me, de bank heb ik eigen gemaakt en constateer ’s avonds dat ik verrassend prettig gewerkt heb.
Homeopathie & haptotherapie, we gaan het beleven.
Samenwerken met psychologen, psychiaters, Psychomotore therapeuten, AVG-artsen, noem maar op, ik heb het allemaal gedaan en het is me eigenlijk altijd goed bevallen. Maar samenwerken met een homepatisch arts, dat is nieuw voor me, dat moet ik nog gaan beleven. De holistische houding ten opzichte van de cliënt vanuit homeopathie spreekt me aan, hoe “zij” dat combineren met de verwachting, en zelfs de eis, dat zij ook fysieke kwalen gericht aanpakken maakt mij nieuwsgierig. Dat lijkt mij een lastige. Maar ja, ik ben dan ook een haptotherapeut.
Contact maken, blijft de sleutel.
Elke stap in dit proces, de schrik, het moeten, het andere. Bij iedere stap valt me op dat als ik maar voldoende vertrouwen heb, uit de kramp stap, en contact maak met wat ik te doen heb, niet achter mijn computer blijf zitten, dat het meevalt. Meevalt, het nieuwe is beter dan het oude, waar ik misschien wel een beetje was vastgeroest na acht jaar…