De afgelopen weken heb ik veel over angst geschreven. Dat was wat mij betreft de bovenliggende emotie in de maatschappij en in ieder geval ook bij mij. Naast de Corona crisis gaan mijn vrouw en ik uit elkaar, hebben we drie heerlijke tieners die elk met hun eigen leven aan het worstelen zijn (eindexamen, eerste jaar op kamers, etc) en ben ik een huis aan het verbouwen. O ja, ook probeer ik samen met mijn cliënten een weg door deze tijd te vinden. Voldoende materiaal voor diverse soorten emoties.
Emoties zijn alles overheersend
Wat mij opvalt aan emoties is dat, als ze een beetje groot zijn, ze alles overheersen. Dan heb ik geen verdriet, dan ben ik verdrietig. Werkelijk helemaal 100% verdrietig. Natuurlijk stop ik net als iedereen mijn emoties regelmatig even weg: “nu even niet”. Daarnaast laat ik ze ook geregeld wel toe, en ja hoor: dan ben ik 100% verdrietig of somber. Uitzichtloos verdrietig.
Emoties zijn tijdelijk (Mits je er bewust mee om gaat)
Wat mij heel veel vertrouwen geeft is “het weten” dat alle voorgaande keren dat ik verdrieitg, somber of gefrustreed was, dat eerder op de dag en ook later die dag, mijn gevoel anders was. Dus ik weet nu dat ik 100% uitzichtloos boos of verdrietig kan zijn en dat ik er op kan vertrouwen straks weer gelukkig te zijn. Dat gaat echter niet zo maar, daar moet ik wel wat voor doen! Ik moet echt “uit de emotie stappen”. Bij mijzelf en ook bij mijn cliënten hoor ik heel vaak dat ze opknappen door een eindje te gaan wandelen of fietsen. Dat geldt voor mij ook. Ik loop regelmatig een uurtje hard (nou ja, hard..). Door te gaan bewegen en moe te worden en ondertussen goed op te letten dat ik niet over boomwortels struikel, verzet ik mijn aandacht. Het was echt een ontdekking voor mij dat ik op een echt wel sombere dag, ’s avonds na het hardlopen me gelukkig voelde. Juist door de emotie 100% toe te laten èn het vertrouwen te hebben dat ik er uit kan stappen en het straks weer beter gaat, brengt mij verder.
Emoties klinken door
Als ik gefrustreerd thuiskom omdat de dakdekker het dak open heeft achtergelaten en de straaltjes water over mijn nieuw gestucte muren loopt dan ben ik een en al gefrustreed. Ik ben mijn vertrouwen kwijt in de dakdekkers, in dat het goed komt, gewoon in alles. Grrrrr
Als dan een kind iets van gezelligheid bij mij komt halen, of brengen, is mijn eerste neiging om “last” te hebben van dat kind. Ik ben sjagrijnig en dat kind moet nu ook nog wat van mij. Ik heb wel genoeg aan mijn hoofd. Het kost mij moeite om werkelijk contact te maken met die ander met als gevaar dat ik me aan het einde van de dag ook nog een slechte ouder vind. Als ik wel werkelijk contact maak met mijn kind en me gewoon even laat leiden door die ander, dan wordt ik afgeleid en heb ik het goed. Dan gaan we een spelletje doen, luister ik naar een verhaal en breek af en toe in dat verhaal omdat ik dat nodig heb en al gauw heb ik het goed. Dan wordt ook de frustratie over dat dak ook relatiever. De wereld vergaat niet en ook mijn huis stort niet in.
Emotie management
Als me dat lukt, zo spelen met mijn emoties. Af en toe 100% er in de uitzichtloze overweldigende emotie duiken en er op vertrouwen dat ik er straks weer uit kom, soms de emotie parkeren en lekker een spelletje gaan doen, me laten afleiden. En mij goed beseffen bij welk deel van mijn leven mijn huidige emotie hoort. Zo hoort mijn ondergelopen huis niet thuis bij mijn kinderen.
En als ik dat niet kan, emotie management?
Drie ingrediënten helpen je verder:
1) Geduld en oefening: een vaardigheid leer je niet zo maar. Met een week lang iedere dag een half uur oefenen op de piano, kan je aan het eind van de week echt nog niet fatsoenlijk piano spelen. Je kunt wel veel meer dan aan het begin van de week!
2) Bewust worden van je emoties: merk op hoe jij je nu voelt, en realiseer je dat meerdere keren op een dag. Schrijf het desnoods op. Probeer ook te plaatsen waar je emotie mee te maken heeft. Die emotie gaat nooit over je hele leven, maar zo voelt die emotie wel. Misschien gaat die emotie over iets buitenshuis (Corona) of over een trauma van vroeger. En sta jezelf toe om je anders te voelen dan “normaal”, identificeer jezelf niet met je emotie. Als je vindt dat je altijd blij moet zijn, als dat je identiteit / je norm is, dan is het nog best lastig om toe te geven dat daarnet eigenlijk hartstikke boos/gefrustreerd was. Neem je emoties serieus, je hebt ze toch wel en ontkennen daarvan is niet helpend. Bijvoorbeeld als jij depressief of somber bent: Als jij je dan een keertje blij of gelukkig voelt betekend dat niet dat jij je al die tijd dat je somber bent, jezelf aanstelt, of dat het dus je eigen schuld is dat je somber bent. Heb respect voor jezelf. Zoals ze zeggen “je hebt emoties en je bent meer dan je emoties alleen”.
3) Wordt lenig in je emoties: ontdek hoe jij in een andere stemming komt, bijvoorbeeld door een eindje te lopen / te gaan stofzuigen/ of wat dan ook. En aan de andere kan, durf ook echt 100% verdrietig / wanhopig / somber te zijn.
Er is meer, veel meer
Er valt zoveel meer te zeggen en te schrijven over emoties, maar ga eerst maar eens zelf ontdekken. Ontdekken wat je al lang kunt en wat je moeilijk vindt. Mocht je vragen hebben kan je me die altijd stellen per mail, app of telefonisch (voicemail). Vanaf half juni wil ik ook weer, voorzichtig aan, life gaan werken. Dus vanaf dan is het ook weer mogelijk om een afspraak te maken.