Ik hou van sporten. Zowel er naar kijken als zelf sporten. Niet dat ik er goed in ben, maar het geeft me vaak een goed gevoel en ik leer er mijzelf kennen. Topsport heb ik lang vergruisd vanuit de gedachte dat het een absurde eenzijdige prestatiegerichte bezigheid is: Zonde van je leven. Steeds meer begin ik echter de schoonheid ervan te zien. Natuurlijk zitten de oneindige uren trainen in, maar de (levens-)kunst die daaraan ten grondslag moet liggen daarvoor krijg ik steeds meer bewondering en respect. Die leert mij lessen voor mijn eigen leven. Laat ik mijn eigen sportend bestaan als voorbeeld nemen.
Lustvol sporten
Als ik ons uurtje in de week squash met een vriend, dan vinden we het allebei heerlijk om in 60 minuten ons “leeg” te spelen. We spelen altijd een partijtje, de stand gaat gelijk op. Als ik gezond ben, dan speel ik me graag uit de naad om hem te kunnen bijbenen. Ik verbaas me regelmatig over die verre bal die ik net heb kunnen halen en na afloop ben ik drijfnat van het zweet. Een lekkere manier om mijn lijf weer te voelen. Lustvol sporten noem ik dat: Gaan!
Strategisch sporten
Heel anders is het als ik een lichte blessure heb. Ik ga dan niet helemaal tot het gaatje, ik heb immers ook rekening te houden met mijn zere knie of schouder. Ik ben veel alerter op mijzelf en mijn omgeving terwijl ik wel heel lekker sta te spelen. Mijn beleving is ook anders: “Wakker” zou ik het noemen, heerlijk gesport, best wel moe maar vooral: wakker. En het meest bijzondere is dat ik na afloop minder last van de blessure dan vooraf. Het is alsof ik meer in balans ben. Meer rekening heb gehouden met mezelf èn met mijn omgeving.
Mijn dagelijks leven
In mijn dagelijks leven herken ik deze twee attitudes van mij.
- Het me helemaal inzetten, helamaal gaan, voor iets. Dat is mijn “comfortzone”, mijn kracht en valkuil ineen. Daar ga ik dus ook geregeld de mist mee in, immers het contact ontbreekt.
- Het grote voordeel van deze attitude is dat niemand me kan verwijten dat ik me niet heb ingezet: ik heb me immers uit de naad gewerkt!
- Nadeel is dat het dus niet waar is: ik heb wel veel energie verbruikt, maar zou met veel minder energie veel beter resultaat kunnen boeken
- Steeds vaker lukt het me om meer strategisch te zijn: Lekker bezig zijn en tegelijk ook op bewust niveau contact houden met mijn omgeving. De signalen die langskomen herkennen en waarderen.
- Voordeel van deze attitude is dat het eigenlijk voor iedereen fijner is: voor mij en voor de ander. Het voegt altijd kwaliteit toe, ik word er gelukkig van.
- Nadeel? Die zijn er legio. Ik moet over mijn eigen chagrijn stappen. Ik moet het contact met mezelf aangaan terwijl ik daar niet altijd zin in heb. (Verdriet blijf ik een lastige emotie vinden.) Als ik contact met mijzelf en mijn omgeving heb, weet ik ook donders goed waar ik verantwoordelijk voor ben en dat is niet altijd comfortabel.
Topsport
Het gave van topsport is dat het heel erg gaat over wakker zijn, over kwaliteit over gelukkig zijn. Topsport oogt ook “mooi”, ontroerend. De ontroering van gelukkig zijn. Neem nu de halve finales van de Championsleage. Of je nu van voetbal houdt of niet, als je Marcelo van Real Madrid soms met de bal bezig ziet, dan is dat ontroerend. (Zet vooral het geluid uit.)
https://www.youtube.com/watch?v=GlB9jwBKbDo
Het probleem van topsport is dat de waardering uitgedrukt wordt in overwinningen, medailles en geld. Die hebben alle drie niets te maken met wakker zijn en geluk. Dus topsport is wel een makkelijk podium waar je met enige regelmaat “wakker zijn” en “geluk” kunt mee beleven. Maar het is ook de plek bij uitstek waar de comfortabele “prestaties” worden verward met “wakker zijn” en “geluk”. En dan kom je al snel uit bij overtrainen, niet in vorm zijn, en zeker ook blessures en doping.
Geluk
Ik denk dat ik het meeste geluk ervaar, tijdens squash en ook in mijn dagelijks leven, als ik dat iets strategischer doe dan comfortabel is voor mij. Het is makkelijk voor mij om ergens in te springen en er vol voor te gaan. Terwijl juist als ik mij iets terug hou, ik veel meer aandacht voor mijn omgeving hou. Iets meer in kan spelen op wat er gebeurd en dat daarmee ik ook iets meer eigenaar wordt van mijn eigen leven. gelukkiger word.
Al enig idee hoe jij dat doet in jouw leven?
Je kunt mij altijd mailen als je wilt reageren nav dit verhaal
Als je andere verhalen van mij over haptonomisch kijken naar sport / het leven kijk dan in mijn andere berichten
En als je nieuwsgierig naar haptotherapie bent geworden lees dan verder op mijn website