Als je begint met verwerken van je misbruik zal jij je (onterecht!) schuldig voelen aan (een deel van) het misbruik. Daar kunnen daar twee redenen achter liggen:
Jouw dader zal waarschijnlijk geprobeerd hebben te voorkomen dat jij hem beschuldigd van seksueel misbruik. Daar op jou in te praten dat jij “hebt meegewerkt” of “geen nee hebt gezegd” of je “niet verzet hebt” of dat je “naar hem bent toegekomen” zal de dader jou een schuldgevoel aanpraten. Mede door dit schuldgevoel zal jij je schamen over wat er gebeurt is en het niet zo snel durven vertellen. De dader heeft daarmee (nog meer) macht over je.
Daarnaast levert het je ook (schijnbaar) iets op dat jij je schuldig voelt. Als jij denkt dat je schuld hebt aan het misbruik dan betekend dat jij een volgende keer er iets aan zou kunnen doen. Dat levert jou een soort (schijn) controle/vertrouwen op. Als jij toegeeft dat je er helemaal niets aan had kunnen doen, dan geef je ook toe dat je machteloos was. Door te denken dat je er (mede) schuld aan hebt, denk jij je als het ware veilig.
Om je misbruik te verwerken is het nodig dat je deze schijnbare schuld los gaat laten. Het is nodig dat de dader niet meer die macht over je heeft, en het is nodig dat jij de schuld bij de dader gaat neerleggen. Hij (of zij) heeft het gedaan en niemand anders. Anders blijf jij je boosheid op jezelf en jouw omgeving richten. Terwijl die er niets mee te maken hebben en blijf jij jezelf niet serieus nemen.
